Χρόνος.

Ζούμε σε μια ηλίθια, στρεσαρισμένη κοινωνία, που το μόνο που ενώνει τους ανθρώπους είναι η σκόνη που έχουνε στα μάτια τους. Σε μια κοινωνία που κάνουμε έναν αγώνα αντιμέτωποι με τον χρόνο, με τις ώρες, τα χρόνια, τα λεπτά. Δεν έχουμε σκεφτεί, ή τουλάχιστον δεν έχουμε καταλάβει ότι στην ουσία δεν υπάρχουν ώρες, είναι όλα μια φανταστική μονάδα μέτρησης που δημιουργήσαμε εμείς για καλό, και τελικά μόνο κακό μας κάνει. Αγχωνόμαστε και ξεχνάμε το νόημα -αν υπάρχει. Όλα έχουν μια συνέχεια. Δεν χωρίζεται ο χρόνος. Δεν θα ήταν ωραίο να ζούσαμε λοιπόν τη ζωή μας κάνοντας κάθε στιγμή απλά αυτό που μας ταιριάζει σε εκείνη τη στιγμή? Θέλουμε να δούμε μια ταινία? Ας τη δούμε. Είτε είναι 9 το πρωί, είτε 5το βράδυ. Θέλουμε να πάμε ένα ταξίδι κάπου που δεν έχουμε ξαναπάει? Ας πάμε. Είτε είναι χειμώνας, είτε καλοκαίρι, είτε Δευτέρα, είτε Σάββατο.
Αυτή είναι η ζωή που αναζητάω ως αδέσποτο.

-Randagio.